PLATONİK / Bölüm 2 / Sahne 3

(Ebru evinin yolunu tutarken,Tufan denizin açıklarında yaşam mücadelesi vermektedir.O sırada balık tutan iki balıkçı teknesiyle ilerlerken Tufan'ı farkederler ve tekneyi ona doğru sürmeye başlarlar.)

ARİF : Şuna bak şuna! Böyle birşey olamaz ya.
ASIM : Ne var ki orada? Ben hiçbirşey göremiyorum yoksa köpekbalığı mı gördün?
ARİF : Koca buzdağını görmüyor musun? Çevir dümeni,çarpacağız yoksa.
ASIM : Vallahi billahi ben birşey görmüyorum,sen sarhoş oldun da beni mi yiyorsun? Halisinasyon olmasın.Su vereyim mi su?
ARİF : Sen benle dalga geçersen,bende işte böyle sörf yaparım.
ASIM : Elim ,ayağım birbirine girdi.Bende diyorum ne kolpalıyor bu adam?
ARİF : Hadi len ordan inandın işte.Ne işi var burda köpekbalığının? Sen onu söyle bana.
ASIM : Ya ne bileyim ben,aklıma ilk o geldi.
ARİF : Ne adamsın ya.Bak bak ileride bir adam yüzüyor gibi,kulaçlarını görüyorum burdan.
ASIM : Yok bee sana öyle geliyor.Kaç senelik balıkçıyım şu denizde yüzen bir tane bile insan görmedim ben.
ARİF : Doğrudur zaten şu pis denizde kim yüzer ki? Biz bakmaya bile iğreniyoruz uzaktan.Sanki çöp arabaları ; bütün çöpleri bu denize döküyor gibi.Nasılsa dalga alıp götürür hepsini ya da direk denizin dibine gömülür.Maalesef insanların düşüncesi bu oldu.
ASIM : Bırak toplumsal mesaj vermeyi de şu şeyin yanına gidip bakalım neyin nesiymiş bu saatte?
ARİF : Bence çöpleri denize atmak yerine...
ASIM : Yeter ya! Ders vermeye mi geldin buraya?
ARİF : Ben ortaya konuşuyorum. Sen neden üzerine alındın ki şimdi?
ASIM : Başka adam mı var burda? Biz neyin peşindeyiz,sen gelmiş neyden bahsediyorsun?
ARİF : Sus be! Zaten siftahımız yok,sinirliyim birde sen tepemin tasını arttırma benim!
ASIM : Ariiif ! Şaka maka biri yüzüyor orada,bende farkettim şimdi.Çok enterasan! Islık çalayım,belki duyar.
(Islık çalar.)
ARİF : Ulan ben bile duymadım,o nasıl duysun?
ASIM : Dur çalabilecekmiyim bakalım? Uzun zamandır denemedim...ı-hı olmuyor.
ARİF : HEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEY...

(Tufan korkudan kulağını dışardan gelen seslere kapamıştır,umutsuzca kulaç atmaya devam eder.)

TUFAN : Ölüceğim ya vallahi boğulacağım burda.Allah'ım yardım et...Allah'ım yardım et bana.Daha fazla dayanamayacağım,dalgalar üzerime üzerime geliyor,çokta su yuttum.En kötüsü de koskoca denizde yalnız başımayım.Gerçek hayatımda olduğu gibi.Günahım neydi benim? Uhuuu giderek soğuklaşıyor eh-he...Nereye geldim ben ya? Yüz yüz bitmedi be.Birazda sırt üstü yüzeyim...Aaa yaşasın! Heeey burdayım ben,imdaaaat,yardım edin.Ya sesimde çıkmıyor ki.Buraya doğru geliyor,kurtuldum galiba.
ARİF : HEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEY...
TUFAN : İmdaaaaaaaaaat!
ASIM : Galiba gördü bizi.
ARİF : E yani bu kadar yakından da göremezse yuh artık.
ASIM : Belki,kördür. Şu denizin pisliğini gören atlamaz buraya hatta buraya yüzmeye bile cesaret edemez.Akıl işi değil bu! Delidir deli!
ARİF : El sallıyor,görmüyor musun? Fazla konuşmada kurtaralım şunu.
ASIM : Off birde erkekmiş bu,resmen hayal kırıklığı.
ARİF : Ya ne bekliyordun? Deniz kızı falan mı?
ASIM : Oooo! Onu düşünmedim değil.Ne hayaller kurmuştum oysa,onu görünce hepsi yıkıldı.

(Tekne Tufan'ın yanına yanaşır ve Asım'ın yardımıyla Tufan tekneye çıkar,boğulmaktan kurtulur.Bu yüzden çok sevinçlidir.)

TUFAN : Şükürler olsun,kurtuldum ya.Ya çok sağolun ya sizi bana Allah gönderdi...Allah razı olsun...teşekkür ederim...vallah ne kadar teşekkür etsem az şu durumda,siz benim hayatımı kurtardınız.
ASIM : Eyvallah,sağol sende.Bizim yerimizde kim olsa aynı şeyi yapardı.
ARİF : Verilmiş sadakan varmış.
TUFAN : Denize iPhone bağışladık,daha ne olsun.
ASIM : Dilencinin adını da biliyorsun,zenginsin galiba.
TUFAN : Yok.
ARİF : Biz 10 kuruş atamayız,bazıları iPhone atıyormuş,baksana Asım.İyi yere dükkan açtık.
TUFAN : Bilerek atmadım ya,düşmüş.
ASIM : Gömlek cebine koyup,amuda mı kalktın,naptın?
TUFAN : Onun gibi birşey,balıklama daldım öyle.
ARİF : Benim kafam karıştı,şöyle bir senaryo oluştu kafamda.Bir adamla kavga ediyorsun,iPhone düşüyor,tabii Deniz'de alıyor telefonu.
TUFAN : Yok,kavga etmedim,kaçtım ben.Direk atladım denize.
ASIM : Telefonu geri almaya çalıştıj,o da vermedi öyle değil mi?
TUFAN : O ruh haliyle düşünemedim,onu almayı.
ARİF : Bi iPhone için adamı öldürdün değil mi? Yazıklar olsun.
TUFAN : Bir dakika,bir dakika. Ya siz neyden bahsediyorsunuz? Ne adam öldürmesi ya? Denize atlamasam o beni öldürüyordu az kalsın,ödüm koptu.
ARİF : Ha?
ASIM : Vallah bu anlattığından birşey anladıysam Arap olayım.
TUFAN : Anlamayacak ne var bunda? Ben işte daldım denize,buraya kadar geldim.
ARİF : İlk uçakla ülke dışına kaçsaydın ya ne işin var burda?
TUFAN : O kadarda değil ama napayım ordan koşarak gelince kaçmak zorunda kaldım.
ARİF : Polis mi?
TUFAN : Yok,kızın abisi.
ASIM : Aaaa abiside mi varmış?
TUFAN : Evet,biliyordum ama karşımıza çıkacağını düşünemedim.
ASIM : Eh yani izliyordur bi yerden.
ARİF : Şimdi anladım...Kızı güzel görünce yazdın tabii.Heyecandan iPhone'u falan düşürdün sonra işte buraya kadar geldin,öyle mi?
TUFAN : Ben kıza yazmadım yaa o bana yazdı.Nasıl düştüğünü farketmedim sonradan düştü jeton.
ASIM : Kızda jeton mu düşürdü? Filmlerde olur ya fırsat bu fırsat.Merhaba ben...
TUFAN : Ne jetonu ya?
ARİF : Demekki kız telefonu evde unutmuş.
TUFAN : Yok ya yanındaydı.Telefonu düşüren benim zaten.
ARİF : Onu anladık be kardeş.Eeee jeton nasıl düştü o zaman? Elindeydi galiba.
TUFAN : Yok cebimdeydi artık nasıl atladıysam düşmüş işte.Güldü bana,dalga geçti.
ASIM : Para vermedin diye mi?
TUFAN : Para mevzusu değil ya aşk meşk işte.
ASIM : Benim yine kafam karıştı.İlk görüşte aşk mı?
TUFAN : Yok biz önceden görüşüyorduk zaten.
ARİF : Maddi durumun iyi mi?
TUFAN : Evet iyide neden sordunuz ki şimdi?
ARİF : Madem paran var yazık değil mi dilendiriyorsun sevdiğin kızı?
TUFAN : Arkadaş olarak seviyordum da hiç öyle düşünmedim.
ASIM : Abisinden tırstığın için mi?
TUFAN : Yok yaa ondan değil.Resmen dilendi bana yaa.
ARİF : Eee ne yapsın işi o.
TUFAN : Aynen ya işi gücü yoktu,benle uğraşıyordu hep.
ASIM : Arkadaşısın sonuçta birşeyler bekliyor senden,sende baya cimriymişsin be.
TUFAN : Her isteyene verseydik kalbimizi sonunda o duygusuz adamlardan biri olurduk,artık ben cimriyim bu konuda.
ASIM : Haklısın da ne biliyim. 1 lira atsan daha güzel olurdu herşey.
TUFAN : Geri dönüş yok artık.
ARİF : Allah rahmet eylesin,kardeş.
ASIM : Başın sağolsun.
TUFAN : Haydaaaa hangi birinize inanayım şimdi? Vuracak mısınız beni? Yani sorunumuz 1 liraysa atarız ya problem etmeyin,olacaktı cebimde...aaa 2 lira çıktı...hadi yine iyisiniz,birer birer paylaşırsınız...öldürecek gibi bakmayın ama alsanıza şunu! Kurutayım diyeceğim de her yerim ıslak,birşey olmaz yaa,kağıt para değil ki sonuçta.

(Tufan söylenirken Arif ile Asım kendi aralarında fısıldaşır.)

ASIM : ya ne diyor bu dangoz?
ARİF : psikolojisi bozuldu biz öyle diyince,kafayı yedi.
ASIM : bize zarar vermeden atalım tekneden en iyisi...

                                   *****DEVAM EDECEK*****