PLATONİK / Bölüm 1 / Sahne 9

SAHNE 9

(Ekber'i gören Tufan koşarak kaçamayacağını ve dayak yiyeceğini bilir.Tek kurtuluşunun denize atlamak olduğunu düşünür,kıyafetleriyle denize atlar.İleriye doğru yüzmeye başlar.)

EBRU : Hahaha ne oldu ya?
TUFAN : SENLE SONRA GÖRÜŞCEZ EBRU!
EKBER : Vay a*ına koyim.Piçe bak piçe nasılda yüzüyor,bu g*t korkusuyla karşı kıyıya gider artık.Laaan! Dikkat ette gemi falan çarpmasın.
TUFAN : Atlasana yiyosa!
EKBER : A*ına koduğumun oğluna bak hala laf yapıyor!
TUFAN : Ne oldu yemedi mi?
EKBER : ULAN TAŞ YOK MU TAŞ?

(Ekber yerde bulduğu taşları Tufan'a doğru atmaya başlar ama hiçbirini isabet ettiremez.)

EKBER : Kızım bu salağı nerden buldun ya? Çok aradın mı?
TUFAN : Karavanaaa!
EBRU : Kaçıyor abi kaçıyor.
TUFAN(nefes nefese) : ALLAH BELANIZI VERSİN,DONUMA KADAR ISLANDIM he-he-he-he.
EBRU : Telefonuna baksana ya!
TUFAN(nefes nefese) : Hasiktir gitti iPhone he-he-he-he.
EBRU : Sana kim dedi atla diye? Erkek olucan bide.
EKBER : Lan elbet çıkıcan ordan! Ben ha burda bekliyorum.Ebru sen eve git.
EBRU : Abi bırakta şunun çaresiz halini izliyim.
EKBER : Ben sana sonra sorucam,merak etme.
EBRU : Ben çekirdek alıp,geliyim mi ya?
EKBER : Piknik kuralım istersen?
EBRU : Olur,valla.
EKBER : Lan yürü git! Adamı hasta etme.
EBRU : O zaman 5 dakika'ya geliyorum ben.
EKBER : Sen hala burda mısın Ebru?
EBRU : Tamam ya.

5 Dakika sonra...

(Tufan'ın baya bir açıldığını gören Ekber sıkılır ve oradaki bank'a oturur.Tam o sırada Ebru gelir.)

EBRU : Geldim,noldu ben yokken?
EKBER : Bakta kendi gözünle gör.
EBRU : Nereye gitti ki? Boğuldu mu yoksa?
EKBER : Aha çıktı suyun üstüne!
EBRU : Yuhhhh! O hala yüzüyor mu ya?
EKBER : Birazdan hava kararıcak.
EBRU : Ayy valla soğuktan ölecek ya.

(Tufan'ın ayağına çok kötü kramp girer ve son ses bağırmaya başlar.)

TUFAN(nefes nefese) : İmdaaaaaaaaaaaaat! Yardım edin! He-he-he-he
EBRU : Abi sende duydun mu?
EKBER : Evet,imdat diyor.
EBRU : Bişey olmaz ona.
EKBER : Ne hali varsa görsün,hadi biz gidelim.
EBRU : Ama onu bu şekilde bırakamayız.
EKBER : Kızım görmüyo musun?Taa nereye gitmiş.Burda durupta ne yapıcaz?
EBRU : Aaaa baksana ''ben burdayım'' diye el sallıyor.
EKBER : Boğuluyor olmasın.
EBRU : Hıı? Ya abi ben korkmaya başladım.
EKBER : Sen rahat ol.
EBRU : Nasıl rahat olayım ya? Adam ölücek!
EKBER : Sen şu ilerdekini görüyo musun?
EBRU : Ohh be! Valla ucuz atlattı!
EKBER : Sen öyle san!
EBRU : Niye ki ona kadar yüzerse kurtulur bence.
EKBER : Ben kimseyi göremiyorum!
EBRU : Nee! Hani bakim ! Aaaa nerde bu ya?
EKBER : Boğuldu!
EBRU : Nasıl olur ya? Olamaz öyle bişey.Tufan ölemeeez.Bu vicdan azabıyla nasıl yaşarım ben?
EKBER : Demin gülüyordun,ne oldu?
EBRU : Keşke hiç gelmeseydin abi.
EKBER : Kendi düşen ağlamaz Ebru,ben gidiyorum.
EBRU : Bok vardı geldin,bok vardı.
EKBER : Lan bak beni deli etme. Senide denize atarım şimdi he!
EBRU : Tamam abi tamam tamam git sende!
EKBER : Hadi düş önüme.
EBRU : Ben hiçbir yere gitmiyorum,sen gidersen git.
EKBER : Aman be iyilik yapanda kabahat zaten,ne halin varsa gör!

(Ekber gidince Ebru kendi vicdanıyla başbaşa kalmıştır,havanın kararmasıyla birlikte Ebru'da ağlamaya başlar.)

EBRU : TUFAAAAAAAAAAAN ! TUFAAAAAAAAAAAAN !
Allah'ım inşallah ölmemiştir,umarım düşündüğüm gibi değildir! Offf abi niye geldin? Tufan niye gittin? Ne olur yaşadığına dair bir işaret istiyorum senden,seni kaybedince anladım ne kadar çok sevdiğimi,değerini bilemedim :( Var ya eğer gelirsen söz bir daha bırakmıcam seni,istediğin kadar tokat at,döv ama ne olur geri gel,çık şu denizden.Bak valla bi daha sana gayde demicem! O kadar sıkı sarılıcam ki sana bir daha hiç bırakmıcam.Eğer içimin bu kadar yanacağını bilseydim,ne yapıp eder gitmene engel olurdum keşke sende bu kadar korkak olmasaydın...

                                   ***** DEVAM EDECEK *****